پایگاه تخصصی مسجد، گروه بین الملل: اهمیت اربعین در فرهنگ شیعه به جایی رسیده که توانسته با جاذبه منحصر به فرد خود نه تنها شیعیان، بلکه تعداد زیادی از مردم مختلف جهان از هر دین، قومیت و ملیتی را با شعار اتحاد و یکپارچگی در کنار یکدیگر جمع کرده و علیه ظلم، ترور و تضییع حقوق همه مردم آزاده زمین در کربلا متمرکز کند.
نوشتار حاضر اثری از «کاترین شکدم»، پژوهشگر و تحلیلگر مسائل جهان اسلام در خصوص اهمیت اربعین و همایش بزرگ مربوط به این روز عزیز است. وی ملیتی انگلیسی داشته و پیرو مذهب مقدس شیعه است. آثار شکدم در بسیاری از خبرگزاری های به نام جهان و کشورمان ایر ان منتشر شده است.
در ادامه متن این نوشتار تقدیم حضور می گردد:
رژه آزادی: عراق، خانه بزرگترین پیاده روی جهان علیه ترور
نوشته: کاترین شکدم
ترجمه: وحید پورتجریشی
اربعین چهلمین روز پس از واقعه عاشورا است. مراسمی مذهبی برای یادبود شهادت پسر پیامبر اسلام (ص) است که به سال 680 میلادی (61 هجری قمری) رخ داد.
آنتونی بارا، نویسنده برجسته لبنانی در کتاب خود با نام «حسین در آیین مسیحیت» می نویسد: هیچ جنگی در تاریخ مدرن و باستان بشریت تا این حد همدردی و حیرت بشریت را بر نینگیخته و هیچ چیز همچون شهادت امام حسین (ع) در نبرد کربلا تا این حد آموزنده نبوده است.
در سال جاری، بیش از بیست میلیون زائر برای نشان دادن بیعت خود که چیزی فراتر از هرگونه اسم و نامگذاری، قومیت و وابستگی سیاسی است، به قلب محل استقرار داعش رفتند. تنها به عشق یک انسان و یک امام، حسین بی علی (ع) یعنی پرچمدار سنت اسلام. بر خلاف حج، که فریضه ای واجب برای هر مسلمان به حساب می آید، زیارت اربعین فراتر از انجام امری مذهبی و یا فریضه ای عبادی است. اربعین از بیعت و تذکر سخن می گوید.
اربعین که با بیش از بیست میلیون شرکت کننده، رکورد دار بزرگترین راهپیمایی جهان را برای خود ثبت کرد، به عقیده من آینه ای برای بشریت به حساب آمده و نشان دهنده این اصل است که ذات حقیقی ما در حرکت علیه بی عدالتی و حمایت از کسانی که برای خاموش شدن صدایشان تلاش شده, توانمند است.
«پیاده روی عظیم»، همانطور که برخی آن را به این اسم می خوانند، در مقابله با ظلم و هرآنچه آن را تشکیل می دهد، هرآنچه آن را تبلیغ می کند و هر آنکس که از آن در جهت آزار و اذیت دیگران استفاده می کند، وسعتی عظیم یافته است. پیش از این، جهان هیچگاه شاهد تجمعی بزرگتر از این علیه ترور وهابی ها و زشتی ها و پلیدی های منتسب به آن، نبوده است.
پیر، جوان، معلول، زن و مرد از چهارگوشه گیتی حول نامی که بر لبانشان نقش بسته، جمع شده اند، مسلمان و غیر مسلمان همه دور هم جمع شده اند تا علیه دهشت ناشی از افراطی گری و در دفاع از تمنای آزادی مقدس به عنوان بخش لا ینفک حقوق بشر سخن بگویند.
در عصری چون زمان ما که بشریت در حال غرق شدن در تعصب، پیش قضاوتی و فاشیسم شایع است، رسانه ها از اربعین تحت عنوان آن چیزی که می تواند نماد متحد شدن و امید به اینکه اتحاد و هماهنگی دست یافتنی است، یاد می کنند.
هرچند، سکوت تنها چیزی است که جریان اصلی به آن بسنده کرده است. چرا امید را تبلیغ کنند وقتی از نومیدی این همه سود می برند؟ چرا باید بگویند که اسلام حقیقتا عامل تفرقه و فتنه انگیزی نیست زمانی که می تواند جوامع مختلف را زیر چتر وهابیت ببرند که نهادینه شدن مداخله نظامی غرب را برای آنها به دنبال دارد؟
به راستی چرا؟
همه ساله بر تعداد زائرین اربعین و حرم امام حسین (ع) افزوده می شود، آن هم دقیقا در سرزمینی که بیخ گوش خلیفه سیاهپوش (گروه تروریسستی داعش) قرار دارد، جایی که طنین صوت ایستادگی امامشان در برابر یزید در کربلا آن هم در عصری که نیرنگ را حق و شجاعت را شورش می پنداشتند، پیچیده است.
گویی که کربلا با صدای بلند یک تاریخ، نفی وهابیت را فریاد می زند که زائران و همه وفاداران به حسین بن علی (ع) رنج های بیشماری از آن کشیده اند. دلیل این همه استهزاء، شکنجه، کشتار و مرتد خوانده شدن شیعیان این است که همیشه از تعظیم در برابر ستمگران امتناع کرده و میراث معنوی اسلام را حفظ کرده اند.
در کتاب «زور و تعصب، وهابیت در عربستان سعودی و ماورای آن»، «سایمون راس ولنتاین» می نویسد: در تجاوز آنها به ایران و سوریه و اهانت هایی که وهابی ها علیه شیعیان روا داشتند، دیده شد که مقابر و آثار مقدس شیعیان را تخریب کرده اند.
«ولنتاین» در قرن 18 میلادی می نویسد تعداد کمی از کشورها به سرعت در حال پیشرفت هستند و هیچ چیز عوض نشده است: همان جهالت و دشمنی کورکورانه نسبت به تاریخ و تسامح دینی ادامه دارد.
جایی که وهابیت به عنوان مذهب حکومتی عربستان سعودی تلاش های زیادی برای حذف سایت های دینی در سرتاسر خاورمیانه انجام داده تا از این طریق خط بطلانی پر رنگ تر بر این تبلیغ خود که دیگر ادیان منطقه می توانند بدون ترس و سرکوبی به عقاید خود پایبند باشند، بکشد، اسلام شیعه قلب آنها، سنت های آنان و اصول آنها را در شهر کربلا طلسم کرده و پشت دیوارهای آن، امنیت و سلامت زائرین را ضمانت کرده است.
اربعین یعنی مسیحیت، یهودیت، ایزدی گری، اسلام شیعه و سنی، آئین زرتشت و مکاتب بیشمار فکری زیر چتر مقاومت و آزادی بیان. حقیقت یعنی آزادی نیازمند شجاعت... احتمالا به این معناست که شجاعت برای شکست خیزش وهابیت در سرتاسر کشورهای ما، بیش از تسامح به کار می آید. شاید بتوانیم بر اساس حقیقت دیرینه ای که همیشه در رویارویی ظالم در برابر مظلوم، دست اتهام و سرزنش را به جای ظالم
, بگرو به مظلوم دراز کرده که چرا ترس از ظالم به جای ایجاد انگیزه جنگیدن در برابر ظلم، آنها را منقلب ساخته است حرکت کنیم.
تنها چند روز ایام زیارت اربعین، به گونه ای تروریسم را دور کرده که ارتش های قدرت های بزرگ نتوانسته اند چنین کاری انجام داده و آن را اینگونه دفع کنند.
اربعین امروز برای شکست بزرگترین تهدید بر خاسته از ترور، کوته فکری و آزار و اذیت مذهبی، تفرقه و تلقین فکری است. اربعین برای اصلاح بشریت و اعلان حق تنفس آزاد با همه تفاوتهای موجود میان میلیون ها زن و مردی است که راهی کربلا شده اند. سرزمینی که ظهور یک قهرمان و تولد یک جنبش را به خود دیده است.
اربعین تنها برای مسلمانان نیست. اربعین فراتر از هرگونه دین و مذهب و اعتقاد است.... اربعین مانند مقام امام حسین (ع) استوار، جهانی و همیشه پابرجاست.