به گزارش پایگاه تخصصی مسجد،در سحرگاه 15خرداد 1342، عوامل رژیم شاه به دستور اسدالله اعلم به خانه‌ای کوچک و محقر رهبری بزرگ در قم یورش برده و حضرت امام را به جرم گفتن حرف‌هایی که پرده از جنایات شاه و اربابان آمریکایی و اسرائیلی او برداشته بودند، دستگیر و به زندانی در تهران منتقل کردند؛ اما قطعا فکرش را هم نمی‌کردند که مردم در سراسر کشور با خون خود در دفاع از امامشان قد علم کنند.
یکی از شهرهایی که اقدام نوآورانه‌ای به سبب شیوه تظاهرات در جزیان خرداد 1342 داشتند، شهرستان ورامین بود. مردم این شهر به صورت کفن‌پوش به میدان آمدند و نسبت به بازداشت امام خمینی(ره) و قتل عام مردم تهران در 15 خرداد 42 فریاد اعتراض سر دادند.
در جریان قیام خونین ورامین، هفت جوان به نام‌های سیدمرتضی طباطبایی، حسن خانی، عزت الله رجبی، امیرهوشنگ معصومشاهی، جعفر عرب مقصودی، مسیب مهابادی و ابوالقاسم اردستانی به درجه رفیع شهادت نائل آمدند.
پیامدهای قیام 15 خرداد در شهرستان ورامین
قیام کفن پوشان ورامین باعث شد که روند پیروزی نهضت اسلامی با سرعت و شتاب بیشتری به پیش رود؛ در واقع می توان با قاطعیت بیان نمود که پیروزی انقلاب اسلامی ایران و سرنگونی سلطنت 2500 ساله شاهنشاهی مرهون و مدیون قیام 15 خرداد مردم است که مردم شهرستان ورامین در آن نقش محوری و مرکزی را ایفا کردند.
بعد از قیام 15 خرداد 1342، بینش سیاسی مردم ورامین افزایش پیدا کرد و افزایش بینش سیاسی مردم این منطقه را می توان مرهون تلاشهای روحانیون ورامین دانست و از این زمان به بعد بود که مردم ورامین بیش از گذشته با گروههای مذهبی برای مبارزه با حکومت پهلوی همکاری داشتند.
همچنین پس از این قیام، مردم ورامین نیز به تبعیت از امام خمینی (ره) که حکومتی اسلامی مبتنی بر ولایت فقیه را تنها راه نجات ملت ایران معرفی می کرد، خواستار تشکیل حکومتی بر اساس اصول اسلامی شدند؛ مردم ورامین حکومت سلطنتی پهلوی را حکومتی می دانستند که اصول اسلامی را زیر پا گذاشته و بر اساس مطامع نفسانی حکومت می کند و به همین دلیل خواستار ایجاد حکومت اسلامی شدند.
توسعه ساواک در شهرستان ورامین
قیام 15 خرداد باعث توسعه ساواک در شهرستان ورامین شد. سازمان اطلاعات و امنیت کشور در شهرهایی مثل ورامین، اصفهان، شیراز و ... که قیام کرده بودند، فعالتر شد و از هیچ خشونتی دریغ نمی کرد.
ساواک ورامین لحظه به لحظه اخبار و رویدادهای منطقه را به مرکز گزارش می داد و سعی در کنترل تمام امور داشت.
در کنار ساواک، ژاندارمری و شهربانی نیز در ورامین فعال بودند و در زمینه حفظ امنیت و کنترل معترضین به ساواک کمک می کردند؛ همین امر، ترس و وحشت را به جان مردم منطقه انداخت؛ ساواک اجازه بلند شدن هیچ صدایی را نمی داد و رعب و وحشت عجیبی را در ورامین حکمفرما کرده بود.
کسی جرأت نداشت با قیام کنندگان 15 خرداد که از بند رژیم آزاد شده بودند، ملاقات کند و اگر ملاقات می کرد مورد ضرب و شتم قرار می گرفت و زندانی می شد.
ساواک اجازه برگزاری مجالس سخنرانی راهم نمی داد و اگر کسی مجلس برپا می کرد و ساواک مطلع می شد، تحت تعقیب قرار می گرفت. روحانیون منطقه نیز از بیان فتواهای مراجع بویژه امام خمینی (ره) در مساجد منع شده بودند و ساواک در این مورد سختگیری شدیدی را اعمال کرده بود.
قیام 15 خرداد 42 مردم ورامین باعث شد تا سیاسث شاه که سعی داشت با اصلاحات ارضی و انقلاب سفید، حمایت طبقات محروم و مستضعف، کارگران و کشاورزان را بدست آورد، با شکست مواجه شود زیرا اکثر تظاهرکنندگان 15 خرداد 42 کشاورزان و کارگران و مستضعفان بودند که این امر نشان می داد شاه در اعمال سیاست خود موفق نبوده است.
قیام 15 خرداد سبب شد تا رژیم ستمشاهی پهلوی، مردم منطقه ورامین را از امکانات خدماتی، رفاهی، بهداشتی و شهری محروم کند.
به همین دلیل، مردم این شهرستان پس از قیام 15 خرداد در رنج و سختی زندگی می کردند که آثار این محرومیتها و عقب ماندگیها هنوز هم در منطقه مشاهده می شود.
تجلیل امام خمینی(ره) و مقام معظم رهبری از کفن پوشان ورامین و پیشوا
این حرکت آن چنان عظیم و بزرگ بود که امام خمینی(ره)، 15 خرداد را برای همیشه عزای عمومی اعلام کردند و در سخنرانی معروفشان فرمودند که «آقایان و جوانان ورامینی حق ویژه بر ما دارند، آنها در پانزده خرداد زحمت کشیدند و جوانان خودشان را از دست دادند».
مقام معظم رهبری نیز در جریان سفر به ورامین بیان داشتند که: «شهدای مظلوم و گمنام ورامین همچون ستاره های درخشانی نه فقط در آسمان ورامین بلکه در آسمان ایران اسلامی خواهند درخشید».
قیام خونین به روایت اسناد ساواک
در خرداد ماه سال 96 مرکز اسناد انقلاب اسلامی سندی از قیام مردم ورامین و کن که به صورت کفن‌پوش در حمایت از امام خمینی(ره) و قیام مردم در 15 خرداد به میدان آمده بودند را منتشر کرد. در این سند، سازمان اطلاعات و امنیت(ساواک) رژیم پهلوی شمار کفن‌پوشان را بیش از چهار هزار نفر تخمین زده است.
در گزارش اولیه، ساواک می‌نویسد که صرفا به دلیل تیراندازی و برخورد با نیروهای ژاندارم، مردم پراکنده شده‌اند، در صورتی که در گزارش دیگری که ساواک اصفهان به تهران مخابره کرده است به وضوح اذعان می‌کند تعداد زیادی از مردم به شهادت رسیده‌اند و بار دیگر دست رژیم پهلوی به خون بسیاری از مردم کن و ورامین آغشته شد.
