مسجد محل تجلی نور حق است

به گزارش پایگاه تخصصی مسجد، مراسم افتتاحیه پنجمین مرحله از دوره تخصصی مدیریت مسجد، با حضور ائمه جماعات نواحی شهید شاه آبادی، شهید اشرفی اصفهانی و امام موسی صدربرگزار شد.

در افتتاحیه این مراسم، آیت‌الله صدیقی امام جمعه موقت تهران به ارائه درس اخلاق پرداخت.

توجه به حقیقت مسجد و ظرفیتی که برای امام جماعت دارد

آیت الله صدیقی در درس اخلاق خود گفت: مسجد در قرآن جایگاه رفیعی دارد. مسجد مزار خدا است و محل تجلی نور حق است کسی که به مسجد می‌رود تا خدایش را ببیند. از همین رو، کسی باعث آبادانی و رونق مسجد است که اساس کارش ایمان، دلداده به خدا و خدا ترس باشد.

وی افزود: کسانی که عهده دار عمران مساجد هستند، باید به صورت باطنی و ظاهری داشته باشد. کار ائمه جماعات یک نعمت از سوی خدا است. خدا خواسته که در بین ما خانه داشته باشد تا پناهگاهی برای مومنان او باشد تا وقتی به آنجا قدم می‌گذارند امنیت داشته باشند. کسی که به مسجد می رود باید با طهارت و پاک باشد و دلش را با توبه و ظاهرش را با وضو و غسل آراسته کند. یادمان باشد که وقتی به مسجد می‌رویم با یک آمادگی و حالت خضوع و عاشقانه به مسجد قدم بگذاریم و مسجد میعاد ما و سیم اتصال ما به خدا باشد.

امام جمعه موقت تهران در ادامه گفت: ائمه جماعات همچون ابراهیم و اسماعیل خانه خدا هستند ابراهیم مامور تطهیر خانه خدا بود. لذا خدا صاحب خانه(مسجد) و شما مامور پذیرایی از مهمان های او هستید. جایگاه امام جماعت، جایگاه خاصی است و باید قدر آن را دانست. قدر امامت جماعت را بدانید که خدا بهترین تقدیر را برای شما رقم زده است.

علیکم انفسکم

وی در ادامه گفت: نکند خود و خدا و یا مرگ و زندگی موقت را از یاد برده باشید. خدا می‌فرماید: إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِی خُسْرٍ  ، بدترین خسارت آن است که فکر کنید کار خوبی انجام می دهید ولی کارتان مقبول حق و مردم نباشد. مبادا فکر کنیم کارمان خوب است ولی باطن آن خوب نباشد. نکند یک عمر در محراب عبادت کرده ولی در دل مشترک باشیم و ندانیم.

صدیقی تصریح کرد: یکی از بزرگان اهل معنا و تفسیر، آقا شیخ محمد حسین اصفهانی مبصر است که بخشی از سوره بقره را تفسیر کرده بود و امام خمینی(ره) درباره ایشان فرمود: اگر ایشان موفق به تفسیر کامل قرآن می‌شد بهترین تفسیر قرآن از آن ایشان بود.

وی اقزود: یکی از رموز موفقیت آقا شیخ محمد حسین اصفهانی این بود که ایشان اهل بکاء بودند و برای ایشان مائده آسمانی فرستاده می‌شد. هر وقت می‌خواستند به نماز بروند سه ساعت قبل از نماز به عظمت خدا و این که نماز چیست؟ برای چیست؟ فکر میکرد و خود را خالی از هرگونه غل و غش می کرد و سپس به نماز می رفت. وی با خود می‌گفت قرار است پیش چه کسی برود؟ برای چه کاری می رود؟ و چگونه باید برود؟

صدیقی در ادامه گفت: این مرد بزرگ بدون مقدمه برای نماز نمیرفت. لذا باید امام جماعت و نماز گزار قبل از نماز خاطرش جمع باشد که درونش خالیست.

وی افزود: یکی از علمای شیعه آیت الله شیخ عبدالله شوشتری است که در عصر علامه مجلسی می زیسته است. که از حالت ایشان نوشته اند؛ ایشان برای دیدار شیخ بهایی رفته بودند. در این مجلس شیخ بهایی ایشان را خیلی احترام کردند. وقتی زمان به ظهر نزدیک شد. شیخ بهایی از ایشان خواست تا بماند و نماز را به او اقتدا کند ولی شیخ عبدالله شوشتری قبول نکردند و گفتند من به خودم اطمینان ندارم، شخصیتی مثل شیخ بهایی پشت سر من نماز بخواند و من تغییری بعد از نماز نداشته باشم.

صدیقی ادامه داد:‌ همچنین عالم دیگری از علمای شیعه شیخ عباس قمی صاحب مفاتیح الجنان است. این کتاب چراغی روشن برای آخرت ایشان است. شیخ عباس قمی، کتاب سفینه البحار را نوشته که مرجعی بزرگ برای اهل منبر است. توصیه می‌کنم دو کتاب دیگر ایشان را نیز بخوانید. کتاب‌هایی مثل منازل الاخره و فوائد رضویه که در این کتاب آخری حالات و زندگی علمای برجسته را تقریر نموده است. مرحوم شیخ عباس قمی از منابر و کتاب هایش پول نمی‌گرفتند. ایشان با سهم امام زندگی میکرد و می‌گفت: من نوکر اهل بیت(ع) هستم و مواجب و روزی ام را از او میگیرم.

وی افزود:‌ شیخ عباس قمی در اوخر عمر خود بسیار می‌گریست و با سوز و گداز گریه می‌کرد و می‌گفت: در نامه عملم دو نکته منفی وجود دارد اول اینکه در عمرم یک دروغ گفته ام؛ از علمای شیعه درجه اجتهاد گرفته بودم ولی برای اجازه روایت به یکی از علمای اهل سنت مراجعه کردم و از ایشان اجازه روایت خواستم ولی ایشان به من اجازه روایت حدیث ندادند و گفتند شما بزرگان ما را سب می‌کنید و من گفتم ما آنها را سب نمی‌کنیم این عوام ما هستند که آنها را سب می‌کنند.

وی افزود: با اینکه شیخ عباس قمی دروغ مصلحتی گفته بود با این حال خودش را نبخشیده بود. دوم اینکه گفته بودند؛ من برای اهل بیت قلم میزنم و مدتی که مریض بودم کار نکرده بودم پس از مزدی که می‌گرفتم راضی نبودم. این بزرگوار، زمانی که در جوار امام رضا کتاب قواعد رضوی را نوشتند در مسجد گوهرشاد امام جماعت بودند و منبر داشتند یک روز بالای منبر بودند که دیدند آقای شیخ عباس تربتی وارد مسجد گوهرشاد شدند، از بالای منبر پایین آمدند و گفتند چه خوب شد که شیخ عباس تربتی تشریف آوردند من پایین می آیم تا ایشان برای سخنرانی بالا رفته و همه با هم از ایشان استفاده کنیم.

صدیقی تصریح کرد: این امر نشان می‌دهد چنانچه شخصی عالم تر از خودمان وارد مسجد شد اینگونه او را محترم شمرده و از استادی او استفاده کنیم .

وی افزود: همچنین نقل شده است که؛ روزی شیخ عباس قمی نماز ظهر و عصر را به جماعت خواند و از مسجد بیرون رفت و دیگر برنگشت. علت را از او پرسیدند و او جواب داد وقتی در رکوع بودم صدای یا الله را از دور شنیدم معلوم بود که صفحه پشت سر من طولانی شده و جمعیت زیادی برای نماز آمده اند در یک لحظه دیدم که، نفسم از این همه جمعیت بدش نمی‌آید. برای همین دیگر نماز جماعت را کنار گذاشتم. لذا باید دقت کرد که نماز عمود دین است و نباید این عمود را موریانه بخورد.

استاد اخلاق در ادامه گفت: نکته مهم دیگری که در سال های امامت خودم به آن رسیدم این است که همسایه داری مهمترین راز موفقیت امام جماعت است. همسایه های خود را دریابید آدم های موفق کسانی بودند که قبل از رفتن به مسجد کسبه و همسایه ها را می دیدند و از حال آنها باخبر می شدند همانطور که حضرت زهرا(س) می‌فرمود: الجار ثم‌الدار.

وی در پایان گفت: باید حالت شما طوری باشد که برای اهالی محله مسجد تان پدری کنید برای قرض دارها واسطه شوید بیماران را دلجویی و جوانان را راهنمایی کنید. نگذارید این نعمت خداوندی به هدر برود. آبروی امامه را نگه دارید و آن را وسیله شکار دلها قرار دهید.

 برای مشاهده تصاویر این رویداد به آلبوم زیر مراجعه کنید