به گزارش پایگاه تخصصی مسجد به نقل از ایکنا، حجتالاسلام محمد کاظمی، عضو شورای آموزش مرکز تخصصی نماز در رابطه با موضوع راهبردهای پیوند مدرسه و مسجد گفت: در هر فعالیت تربیتی سه مسئله
باید مورد توجه و تاکید قرار گیرد؛ انگیزه، شناخت و آگاهی و فعالیت رفتاری
و عملی.
عضو شورای آموزش مرکز تخصصی نماز با بیان اینکه مهمترین مسئله در
ارتباط میان مسجد و مدرسه، ایجاد انگیزه برای دانشآموزان است، تصریح کرد:
انگیزه اگر از دو عامل دیگر مهمتر نباشد به عنوان مقدمه از لحاظ زمانی بر
دو عامل دیگر مقدم است.
کاظمی با اشاره به لزوم ایجاد انگیزه برای دانشآموزان با بیان اینکه
ایجاد این انگیزه شکلهای گوناگونی دارد اظهار کرد: دانشآموزان جشنها را
دوست دارند، زیرا در این مراسم با لباس شیک و بهترین لباسهای خود حاضر
میشوند، شور و نشاط دارند، با دوستان خود صمیمی هستند، به همدیگر احترام
میگذارند، خاطرات خود را فیلم و عکس ثبت میکنند و خاطرات شیرینی پدید
میآورند و اگر شرایط مشابهی در ارتباط مدرسه و مسجد نیز ایجاد شود قطعا
آثار مثبت فراوانی خواهد داشت.
این مدرس و محقق اظهار کرد: پوشیدن لباس مناسب و تمیز که بیشتر ما در
مراسم جشن به تن میکنیم، به تعبیر قرآن برای رفتن به مسجد هم باید مورد
استفاده باشد؛ قرآن فرموده است که «یَا بَنِی آدَمَ خُذُوا زِینَتَکُمْ
عِنْدَ کُلِّ مَسْجِدٍ وَکُلُوا وَاشْرَبُوا وَلَا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لَا
یُحِبُّ الْمُسْرِفِینَ»(اعراف/۳۱) و روایات نیز زینت در این آیه شریفه را
به لباس تمیز تعبیر کردهاند.
کاظمی با اشاره به برخی راهکارهای پیوند مدرسه و مسجد بیان کرد: اگر
مدیر مدارس در هر منطقه و محله، برنامهریزی کنند و هفتهای یکبار در مساجد
مختلف حاضر شوند و به خانوادهها و دانشآموزان نیز اطلاعرسانی کنند
قطعا خاطره شیرینی در ذهن دانشآموز و خانواده او ایجاد میشود و وقتی
دانشآموز و خانواده او ببینند مدیر مدرسه در مسجد حاضر شده و حتی در کسوت
اذانگویی، اذان هم میگوید جذب نماز و مسجد خواهند شد.
ایجاد شور و شوق
عضو شورای آموزش مرکز تخصصی نماز تصریح کرد: یکی از کارهایی که در
جشنها اتفاق میافتد این است که ما همه با شور و شوق همگانی در جشنها
شرکت میکنیم؛ اگر خانوادهها و دانشآموزان همه با هم به مسجد محله بروند
شور و شوق ایجاد می کند و اگر این کار با حضور مدیران و معلمان مدارس انجام
شود که هزینهای هم در بر ندارد بیشترین آثار را خواهد داشت.
کارشناس رادیو معارف افزود: در جشنها و مراسمها همه به یکدیگر احترام
میگذارند و صمیمی هستند؛ بچهها هم از انسانها و محیطهای خشک خوششان
نمیآید؛ لذا باید فضای مساجد را به این سمت ببریم که کرامتبخشی و صمیمیت
در آن وجود داشته باشد در این صورت همه جذب خواهند شد.
کاظمی تصریح کرد: خاطرهسازی یکی از کارهایی است که در مراسم مختلف
انجام میشود و باید برای حضور بچهها در مساجد نیز این کار انجام شود؛
کاری کنیم که خاطرات جذاب و شیرین برای بچهها در مسجد اتفاق بیفتد ولو
اینکه با طنز و آوردن فردی که بچهها او را دوست دارند انجام دهیم و این
حضور را در قالب فیلم و عکس ثبت و ضبط کنیم و نمایشگاه عکس و فیلم از این
حضور تشکیل شود.
وی با طرح این سؤال که چرا نباید از فضای مسجد به نفع مدرسه سود ببریم؟
افزود: فرض کنید قرار است همایشی در مدرسه با حضور خانوادهها برگزار شود و
مدرسه هم فضای لازم را ندارد؛ در این مواقع بهخوبی میتوان از ظرفیت مسجد
بهره برد؛ باید از ظرفیت روحانی محله در مدرسه و مسجد استفاده شود و در
کنار حضور مدیران و دبیران مدارس در مساجد، روحانیون مسجد و هیئت امناء نیز
در مدرسه حضور یابند.
این محقق و پژوهشگر با اشاره به بعد دوم یعنی شناخت و آگاهی با بیان
اینکه مدیران مدارس و دانشآموزان ما فضیلت مسجد را بهدرستی نمیشناسند
تصریح کرد: پیامبر(ص) در جریان معراج دو مسجد را طی کردند تا توانستند به
این مرتبه راه یابند؛ هر کسی به جایی رسیده از مسجد رسیده است و در هر شهر و
استانی هم که مساجد کمرونق و خلوت شدهاند، زندانها پر رونق و شلوغ شده
است که طبق برخی آمارها از برخی شهرها، بالای ۸۰ درصد افراد مجرم، اهل نماز
و مسجد نبودهاند.
کاظمی به بعد سوم یعنی عمل و رفتار اشاره و با تاکید بر اینکه رفتن به
مسجد باید عادت رفتاری شود بیان کرد: ما برخی کارها را دوست داریم و به آن
معتقد هم هستیم ولی انجام آن سخت است و عادت نشده، مثلا روزه ماه رمضان را
میگیریم و برایمان آسان است اما روزه روزهای دوشنبه و پنجشنبه که مستحب
موکد است برای ما سخت است چون عادت نشده؛ مسجد رفتن هم باید آن قدر برای
دانشآموزان تکرار شود که جزء عادات رفتاری آنان در آید.
اعطای جایزه
وی افزود: یکی از راهکارها برای جذب دانشآموزان، کارت نماز و مسجد و اعطای جایزه به آنان در قبال این کارتها است.
این مدرس دانشگاه با اشاره به برخی موانع در پیوند مدرسه و مسجد بیان
کرد: مهمترین مانع برای نرفتن دانشآموزان به مسجد این است که قوانین
داخلی مسجد با روحیه و شور و هیجان بچهها در تضاد است؛ قوانینی که معلوم
نیست برخی از آنها واقعا وجهه شرعی و دینی هم داشته باشد.
این محقق ادامه داد: بچهها دوست دارند با هم حرف بزنند، بازی کنند و
شور و هیجان داشته باشند ولی برخی قوانین مسجد مانع از این مسئله است؛ باید
به فرزندان یاد دهیم که به گونهای با نشاط باشند و از طرفی در زمان اقامه
نماز رعایت شرایط را هم بکنند.
کاظمی بیان کرد: یکی دیگر از موانع مهم این است که بزرگترها به مسجد آن
طور که باید و شاید اهمیت نمیدهند؛ مانع دیگر اینکه دانشآموزان همسالان
خود را در مسجد نمیبینند همچنین تلویزیون نیز مانع است و در هنگام نماز،
برخی برنامههای جذاب را پخش میکنند.
وی افزود: در مدارس تیزهوشان و فرزانگان نیز مشکل جدی در این مسئله این
است که آن قدر بر روی درس تاکید میشود که درس خواندن جزء هویت دانشآموز
میشود و مسجد جزء اولویتهای رده چندم است؛ از اینرو گاهی مسجد مانعی
برای درس خواندن بچهها تلقی میشود در صورتی که باید این ارزشها یعنی درس
خواندن و مسجد رفتن، اولویتبندی شوند.