به گزارش پایگاه تخصصی مسجد، حجت الاسلام حسین الله وردی امام جماعت مسجد جامع درکه با توجه به رسیدن موسم تابستان و تعطیلی مدارس در کشورمان، در یادداشتی به موضوع اوقات فراغت پرداخته و چگونگی پرداختن مساجد به این امر مهم را مورد بررسی قرار داده است. امام جماعت مسجد جامع درکه در یادداشت خود آورده است: آفت و آسیب اوقات فراغت از عدم تعریف صحیح و جامع نسبت
به این موضوع شروع می‌شود. گاهی چون افراد تعریف درستی از اوقات فراغت
ندارند، نمی‌توانند از آن خروجی خوبی بگیرند و نتایج این برنامه‌ها و
غنی‌سازی اوقات، نامشخص است که این، یکی از مشکلات بزرگ برنامه‌های
تابستانی است.
1. نامشخص بودن هدف
هدف فعالیت‌ها و برنامه‌های اوقات فراغت مساجد، پر کردن اوقات مخاطبان با کلاس‌های آموزشی است. قرار است دانش‌آموزان در اوقات فراغت علاوه بر تفریح و لذتی که از جلسات و اردوها می‌برند، مهارتی را بیاموزند؛ ولی در عمل، این برنامه فقط روی کاغذ است و مهارتی نصیب مخاطب نمی‌شود.
2. نداشتن متولی خاص
آفت دیگر، سرگردانی اوقات فراغت بین نهادهای مختلف است! بعضاً مشاهده می‌شود نهادهای فرهنگی مختلف، مدعی و دنبال‌کننده برگزاری کلاس‌های اوقات فراغت هستند، که این معضل، متأسفانه موجب افت کیفیت برنامه‌های مراکز فرهنگی، کاهش شرکت‌کننده‌ها، هدررفت اعتبارات و هزینه خانواده‌ها و در نهایت عدم کارایی این طرح‌ها می‌شود. سرای محله، مدرسه، بسیج و کانون فرهنگی مسجد، هر کدام در زمینه اوقات فراغت کاری را انجام می‌دهند. این موازی‌کاری آفت برنامه‌ها است.
3. عدم ابتکار
متأسفانه دست‌اندرکاران اوقات فراغت در برنامه‌های تابستانی ابتکار و خلاقیت ندارند. کارهایی که دوستان غالباً به آن می‌پردازند، کلیشه‌ای است و حتی آموزش قرآن یا احکام نیز به‌صورت دلچسب و جالب انجام نمی‌گیرد. چنانچه بخواهند در بحث مهارت‌ها و آموز‌ش‌‌ها ابتکار به خرج دهند، ربوکاپ یا آموزش‌های دستی نیز می‌گذارند. دانش‌آموزی که می‌تواند از این کلاس‌ها استفاده کند، سال اول می‌آید، اما سال دوم وقتی می‌بیند برنامه‌ها تکراری است، از آن استقبال نمی‌کند.
4. تمرکز بر درآمدزایی
یکی دیگر از مشکلات، ورود بخش‌های خصوصی در این حوزه است. بخش‌های خصوصی بیشتر روی درآمدزایی کار می‌کنند و اوقات فراغت با درآمد مستقیم و تمکن خانواده‌ها گره خورده که این، یک مشکل مضاعف است. برخی دانش‌آموزان با هزینه ویژه در کلاس‌های بخش‌های خصوصی ثبت‌نام می‌کنند و از وسائل تفریحی آن استفاده می‌کنند که این هم می‌تواند آسیب‌زا باشد.
5. برگزاری برنامه‌ها بدون پشتوانه فکری
آفت دیگر، بالبداهه برگزار کردن فعالیت‌ها است. برخی مراکز در طول سال فکر می‌کنند، ولی نزدیک تابستان که می‌شود، می‌گویند: خب حالا چکار کنیم!؟ بعد شروع می‌کنند کارهای کلیشه‌ای انجام دادن، بدون داشتن پشتوانه فکری.
6. غلفت از بُعد تربیتی
اوقات فراغت برای رفع خستگی و تفریح است؛ سپس رشد و شکوفایی شخصیت. این سه، مهم‌ترین هدف‌های غنی‌سازی اوقات فراغت است؛ اما نهادهایی که در زمینه اوقات فراغت فعالیت دارند، بیشتر روی تفریح و رفع خستگی منحصر شده‌اند و رشد و شکوفایی شخصیت کمتر در آنها دیده می‌شود. باید اوقات فراغت را جهت دهیم. البته چون سن دانش‌آموزان زیاد نیست، نمی‌توان مواردی مثل اردوهای جهادی را برای آنان برگزار کرد. با این حال در دبیرستان می‌توانیم این کار را انجام دهیم تا شخصیت آنها را رشد دهیم.