به گزارش پایگاه تخصصی مسجد، آیت‌الله عبدالنبی نمازی، استاد حوزۀ علمیه و امام جمعۀ شهر کاشان معتقد است: انتخابات هم همچون سایر امور در اسلام دارای حکم فقهی است؛ یعنی در انتخابات، واجب و حرام داریم. یک سلسله کارها در انتخابات واجب و یک سلسله کارها در آن حرام است. آنچه در ادامه می آید یادداشت این استاد حوزه علمیه در بااب فقه انتخابات است.
اسلام برای هر یک از افعال مکلفین خود حکمی دارد؛ نوشیدن آب، غذا خوردن، خوابیدن، ازدواج کردن، اشتغال، کار، تولید، صنعت، مسائل اقتصادی، مسائل اجتماعی، مسائل سیاسی و... . هیچ حرکت و کاری در اسلام نیست، مگر اینکه در فقه اسلامی دارای حکم است. بر این اساس، طبیعتاً انتخابات هم دارای حکم فقهی است؛ یعنی در انتخابات، واجب و حرام داریم. یک سلسله کارها در انتخابات واجب و یک سلسله کارها در آن حرام است.
چیزی که در انتخابات، بر ملت واجب است، چیست؟ رأی دادن!
رأی دادن یک فریضۀ سیاسی ملی و همچون نماز جمعه، فریضه‌ای سیاسی الهی است. همان‌گونه که نماز جمعه هم عبادت است و هم سیاست، رأی دادن در انتخابات هم، هم عبادت است و هم سیاست و یک فریضۀ ملی است. بنابراین، چون رأی دادن واجب است، تمام کسانی که واجد شرایط هستند، نمی‌توانند از رأی دادن شانه خالی کنند. شرکت در انتخابات بر همۀ کسانی که واجد شرایط هستند، واجب عینی است و کفایی نیست؛ اگر دیگران رأی دادند، تکلیف از شما ساقط نمی‌شود. معنا و تعریف واجب کفایی این است که اگر دیگران انجام دادند، از شما ساقط است. مثلاً دفن میت مؤمن، واجب است اما اگر کسی آمد و متصدی این امر شد، از شما ساقط است. اما واجب عینی بر عین عین و فرد فردِ مکلفین واجب است. نتیجۀ این حکم شرعی و فقهی سیاسی، لزوم شرکت همه در انتخابات است.
معمولاً در بحث شرکت در انتخابات، تعبیر «مشارکت حد اکثری» مطرح می‌شود. نصف به علاوۀ یک هم مشارکت حد اکثری است. اگر نصفی از آمار نفوس و جمعتی واجد شرایط رأی، شرکت کردند و به کسی رأی دادند، آن فرد نمایندۀ مجلس یا رئیس جمهور است. این از نظر حقوقی صحیح است؛ در همۀ نظام‌های سیاسی دنیا ملاک، مشارکت حداکثری است. اما از نظر فقهی، مشارکت حداکثری کافی نیست و همۀ واجدین شرایط باید رأی دهند.
در نتیجه اگر آمار جمعیت 80 میلیون است، فرض کنید 60 میلیون واجد شرایط رأی داریم، چنانچه از این 60 میلیون، 50 میلیون رأی دادند، ده میلیون خارج از دایرۀ تکلیف رفته‌اند.
واژۀ «رقیب انتخاباتی» درست نیست؛ نامزدهای شرکت کننده در انتخابات، رقیب همدیگر نیستند. رقیب به این معناست که روبه‌روی هم و مخالف هم باشند. تعبیر صحیح و درست این است که نامزدهای انتخاباتی، «همرزم» همدیگر هستند؛ انتخابات، یک رزم سیاسی ملی در برابر جبهۀ استکبار است.
وقتی چنین شد، نامزدها رقیب نیستند؛ همرزم هستند؛ دقیقاً مثل رزمندگان جبهۀ جنگ، همه سلاح‌های خود را به سمت خط دشمن نشانه گرفته‌اند.