میزبان عابد، میهمان معبود/خادمان مساجد، خادمان بهشتند

پایگاه تخصصی مسجد،گروه دین و اندیشه ـ جلال حیران نیا: وقتی سخن از خدمت می‌رود، معنای شغل از بین می‌رود.وقتی کسی به عنوان خادم پا به مسجد می‌گذارد دیگر فراتر از نمازگزار فرض می‌شود. او که خود میزبان نمازگزاران است در جایگاه میهمان خدا نیز قرار می‌گیرد.

در همایشی که در 15 اسفند سال جاری در حرم عبدالعظیم حسنی که خود خادم نبوت و امامت بود، برگزار شد، خادمان مساجد استان تهران حضور یافتند. در جمع این خادمان گله‌های بسیاری را از قبیل نداشتن بیمه و کمبود حقوق مطرح کردند. اما خودشان آن کمبود‌ها را به فضیلت خدمت بخشیدند. خادمانی که با چند فرزند و حقوقی ناچیز دل به خدمت خوش کرده و خدای خود را برای میزبانی انتخاب کرده بودند.

نکته بسیار مهم از رضایتمندی خادمان مساجد، حال و هوای زندگی در مسجد بود. به طوریکه اکثر قریب به اتفاق معتقد بودند خانواده و فرزندانشان در مسجد در امان خدا هستند و تربیت آنها نیز با خدمت به خدا و توجه او همراه شده است.

بسیاری حتی دچار بیماری بودند ولی با این حال از کارشان و احساس خدمت به خدا راضی بودند. همچنین بودند کسانیکه باز نشسته و یا مغازه‌دار و حتی سرمایه‌دار بودند ولی خدمت در مسجد را بهترین کاری می‌دانستند که می‌توانستند داشته باشند.

با چند نفر از این خادمان خانه خدا گفتگو داشتیم. نکاتی بیان کردند که بی‌نظیر بود. حس و حال خدمت فقط از زبان یک خادم شنیدن دارد.

 ابولفضل شهریاری 8 سال است که خادم مسجد حضرت ابولفضل(ع) روستای قلعه نو است. از او حال و هوای خدمت به مسجد و آیا اینکه خادمی شغل است یا فضیلت را جویا شدم؛

شهریاری می‌گوید: مطمئناً خادمی یک شغل نیست. اگر عشق به مسجد و علاقه به نمازگزار و نماز نباشد نمی‌توان خدمت کرد. عشق به صاحب خانه خداست که خدمت به مسجد را معنا می‌دهد و باعث می‌شود که با خادم با همه کاستی‌های مالی کناربیاید و به خدمتش ادامه دهد.

وی افزود: در هر کاری مشکلاتی وجود دارد ولی مشکلات یک خادم منحصر به خود اوست. از طرفی کمبودهای مالی وبیمه از طرف دیگر برخی فشارها از سوی مامومین و حتی هیات امنا وجود دارد. همچنین علاقه به خدمت آن هم به بهترین نحو باعث می‌شود که شرایط گاهی سخت شود. اما وقتی میهمان خانه خدا هستی همه را فراموش می‌کنی.

شهریاری بهترین خاطره خود را نذری دادن مردم در مسجد می‌داند و می‌گوید: هنگام کمک به نذری احساس می‌کنی که شریک نذر دهنده هستی.

حامد نجاتی خادم مسجد انصار المهدی(عج) میدان خراسان نیز با 6 سال سابقه‌اش در خانه خدا نظری شبیه به همکارانش دارد. وی معتقد است خدمت در مسجد را نمی‌توان شغل دانست. چون مبلغی که به عنوان دستمزد و حقوق داده می‌شود در حد شغل نیست. اما همان مقدار کم برکتی برابر با پول یک حقوق تمام و کمال را دارد.

وی در ادامه می‌گوید: خدمت کردن به مسجد لیاقت می‌خواهد که خدارو شکر این فرصت نسیب بنده هم شد و لیاقت خدمت پیدا کردم. در حقیقت هرکاری که در مسجد انجام دهید ثواب دارد.

خادم مسجد انصار المهدی(عج) در ادمه گفت: محیط مسجد باعث می‌شود تا خانواده‌ام در پناه خدا باشند و تربیت مسجدی داشته باشند. وقتی فرزندم را در مسجد در حال نماز می‌بینم به درگاه خدا شکر می‌کنم.

وحید طهماسوند اما به نظر می‌رسید که جوانترین خادم جمع باشد. او با 20 سال سن در مسجد موسی بن جعفر روستای قشلای شمس آباد ورامین خدمت می‌کند. وحید یک سال است که خادم مسجد شده و از این کارش بسیار خرسند و راضی است.

طهماسوند می‌گوید بعد از اینکه خادم مسجد شدم به موفقیت‌های بسیاری دست یافتم. به عنوان مثال درسم را تمام کردم و کنکور قبول شدم. مراقبت از مادرم در سایه خدمت به مسجد برایم راحت‌تر شده است. چون هر روز به خدا توکل می‌کنم و هم کار مسجد را انجام می‌دهم و هم از مادرم مراقبت می‌کنم.

این خادم جوان می‌گوید: من هیچ مبلغی برای خدمت از مسجد دریافت نمی‌کنم. برای من نه پول و نه بیمه هیچکدام اجری را که از خدمت می‌برم را نخواهد داشت. این مسائل برای من آسایش می‌آورد اما خدمت به مسجد تماماً آرامش است.

خادم ورامینی اما بهترین احساسش را از زمان ماه‌‌های حرام بیان می‌کند. او می‌گوید وقتی نذر مردم تمام می‌شود و سفره را جمع می‌کنم و در مسجد تنها می‌مانم، انگار همه رفته‌اند اما هنوز خدا آنجاست.

خادم مسجد یوم الغدیر منطقه 17 در ادامه با ما گفتگو کرد. او 53 ساله است و 25 سال خدمت مسجد را افتخار زندگی خود می‌داند. ابراهیم سوری از اینکه فرزندان صالحی در خانه خدا تربیت کرده خوشحال است و آن را پاداش 25 سال خدمت خود می‌داند.

سوری می‌گوید: فرزندانم بسیجی هستند و به به کشور و جمهوری اسلامی علاقه دارند. خدا را شاکرم که فرزندانم را با نان حلال و خدمت به مسجد بزرگ کرده‌ام.

آقای مهمان نواز خادم مسجد صاحب الزمان(عج) روستای خالد آباد ورامین است. او بازنشسته کارخانه قند است. مهمان نواز می‌گوید من هیچ پولی از مسجد دریافت نمی‌کنم و حتی از حقوق خود به مسجد کمک نیز می‌کنم.

مهمان نواز با عجله صحبت می‌کرد. دلیلش را جویا شدم. گفت: می‌خواهم هرچه سریعتر خودم را به نمازظهروعصر مسجد برسانم.

او از زندگی در خانه خدا و اینکه میهمان خدا بود بسیار احساس رضایت می‌کرد. هربار که اسم مسجد را می‌آورد، بغضی در گلویش جمع می شد. آنچنان از کاری که می‌کرد راضی بود که دوربار دست به آسمان برد و شکر کرد.

روحیه شکر گذاری از مهمترین علائم بارز «خادمان بهشت» بود. وقتی مراسم تمام شد فضای حرم عوض شده بود. خادمان بهشت به زیارت خادم و یار ائمه شتافتند و فضای زیارت همه بوی خدمت گرفت.

 البته باید دانست حال که این خادمان بدون هیچ چشم داشت و منتی  لباس خدمت پوشیده اند برهمگان چه دولتی و چه خصوصی چه گروه و چه شخص وظیفه دارند قدر این خادمان را دانشته و به هر میزان و توان که دارند در این مسیر آنان را یاری کنند. بیمه ، حقوق و آینده خانوادهایشان موارد است که باید به آنها توجه جذی نمود. 

همایش «خادمان بهشت» سومین همایش از همایش‌های سالانه ویژه تجلیل از خدام مساجد استان تهران بود، که صبح روز یکشنبه ۱۵ اسفند ماه در مصلی حرم حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) شهرری برگزار شد.

این مراسم با تقدیر از خادمان مساجد استان تهران و با سخنرانی حجت الاسلام حاج علی اکبری رییس مرکز رسیدگی به امور مساجد پایان یافت.