دوشنبه / ۲۲ آذر ۱۳۹۵ / ۱۳:۵۹
سرویس : بین الملل
کد خبر : ۲۷۳۳۸
گزارشگر : وحید پورتجریشی
یادداشت بین الملل:

بررسی تاریخچه اسلام و مسجد در چین

پیشینه ورود اسلام به چین به قرون هشتم تا پانزدهم میلادی باز میگردد. یعنی زمانی که این دین مقدس به واسطه رفت و آمد مسلمانان به چین جهت انجام اموری چون تجارت و کشاورزی در این کشور ترویج شد. امروزه مساجدی چون کوانگ تسه در کان گنگ و مساجد شهرهای چانگ آن، چوانچو، هانگ چو و یانگ چو از قدیمی ترین مساجد چین به شمار می روند.

(دوشنبه ۲۲ آذر ۱۳۹۵) ۱۳:۵۹

پایگاه تخصصی مسجد، گروه بین المل – وحید پورتجریشی: با گسترش اسلام در چین طی زمانی طولانی و استقبال اقوام مختلف این کشور از این دین آسمانی، فرهنگ اسلامی به تدریج بر ساختارهای اجتماعی، سیاسی، فرهنگ بومی و اعتقادی مردم این کشور تاثیر شگرفی از خود به جای گذاشت. این تاثیرات عمیق که عمدتا رنگ و بوی فرهنگی داشتند را در معماری پر آوازه چین نیز می توان مشاهده کرد.

در حقیقت گسترش اولیه اسلام در چین بواسطه تجار ایرانی و عرب مقیم در سواحل جنوبی و شرقی این کشور صورت گرفت. سپس در دوران امپراطوری های یوآن (1368-1271) و مینگ (1644-1368) گسترش اسلام از سوی ترک ها و برخی از اهالی جوامع آسیای میانه به داخل سرزمین چین ادامه یافت. بنابراین، جمعیت مسلمانان طی این مراحل زمانی رشد چشمگیری را در تاریخ چین نشان می دهد.

مسلمانان به تدریج شروع به سکنی گزیدن در شهرهایی چون کانتون، زیتون، یانگ چو و هانگ چو کردند. چینی ها از قرن هفتم میلادی به بعد، مسلمانان را «تا- شی» خطاب میکردند. در یکی از منابع تاریخی قدیمی چین، مسلمانان چنین توصیف شده اند:

" تا- شی ها پیش از این ایران را تصرف کرده اند. مردان آنها محاسنی سیاه دارند و خنجری نقره ای با خود حمل می کنند. آنها شراب نمی نوشند و موسیقی هم گوش نمی دهند. زنان تا - شی هنگام خروج از خانه صورت های خود را می پوشانند. هر جمعه، سلطان (خلیفه) در عبادتگاه مخصوص آنها در انظار عمومی ظاهر شده و سخنرانی می کند. تا - شی ها رزمجویانی شجاع هستند. آنها روزانه پنج مرتبه خدا را عبادت می کنند.

قتل عام مسلمانان توسط «هوآنگ چائو» در سال 876 و پس از آن، «شن کونگ» تاثیر نا مطلوب فراوانی در رشد اسلام و جمعیت مسلمانان چین گذاشت. اما با اینحال رشد اسلام هیچگاه متوقف نشد. در دوره حکمرانی سلسله «یوآن» در این کشور، مسلمانان اجازه یافتند آزادانه در جای جای سرزمین چین سکنی گزینند و مانند پیروان سایر ادیان، آزادانه اعمال مربوط به دین خود را به جای آورند. حتی در زمان سلطنت بعضی از پادشاهان سلسله های «یوآنگ» و «مینگ» یعنی در قرون 8 تا 15 میلادی مسلمانان از امتیازات ویژه اجتماعی برخوردار شده و تحت حمایت حکومت قرار گرفتند.

تاثیرات اجتماعی مسلمانان در زمان این دو سلسله تا حدی زیاد شد که نخستین امپراطور از سلسله «مینگ»، یعنی «تای تسو» در سال 1368 میلادی اسلام آورد و مسلمان شد. به همین مناسبت، وی در همان سال اقدام به ساخت مسجدی در شهر نانکینگ به نام مسجد « چین چیائو شیه» نمود. بر اساس همین امر نیز چندین تن از امپراطورهای بعدی سلسله «مینگ» احترام و امتیازات ویژه ای برای مسلمانان در جامعه چین آن زمان قائل شدند.

در نتیجه از قرن هشتم تا پانزدهم میلادی شاهد رشد سریع و فزاینده اسلام در جامعه چین هستیم که یکی از مهمترین عوامل آن را می توان سفر روحانیون مسلمان به مناطق مختلف این کشور و تبلیغ این دین آسمانی دانست. مساجد نیز به عنوان پایگاه اجتماعی، فرهنگی و مذهبی اسلام نقشی ویژه در این مسیر ایفا کردند که می توان به تاسیس مسجد «هویی شنگ سه» معروف به «کوآنگ تئی سه»  که از نخستین مساجد جهان در دوره اسلامی به شمار می رود در همین قرون اشاره کرد.

همچنین در همین راستا می توان به مساجد مهم دیگری چون «مسجد کوآنگ تایسه» در شهر کانتون و مساجد شهرهای «چانگ آن»، «چوآنچو»، «هانگ چو» و «یانگ چو» اشره کرد که امروزه نیز از با ارزش ترین میراث فرهنگی مسلمانان در چین به حساب می آیند. در ادامه به معرفی چند باب از این مساجد که نقش به سزایی در گسترش اسلام در سرزمین چین داشته و هنوز هم پا برجا هستند می پردازیم:

1)      مسجد هوئی شنگ سه (627 میلادی)

این مسجد از قدیمی ترین و مهمترین مساجد چین به حساب می آید که بر اساس اسناد تاریخی، توسط نخستین مسلمان وارد شده به چین ساخته شده است. این بنا در معماری چین به «یادگار پیامبر» نیز معروف است و گفته می شود به دست چند تن از صحابه پیامبر بزرگوار اسلام (ص) که به چین سفر کرده اند ساخته شده است. همچنین در برخی از اسناد مربوط به تاریخچه این مسجد، گفته می شود مقبره «سعد ابن ابی وقاص»، از صحابه پیامبر اسلام (ص) نیز در این مسجد قرار دارد. استان گوآنگ دونگ چین که پذیرای بنای این مسجد است از مهمترین و قدیمی ترین بنادر تجاری در این کشور به حساب می آید و از حکام آن به عنوان نخستین اجابت کنندگان دعوت اسلام یاد شده است.

 مسجد هوئی شنگ سه

 

2)      مسجد چانگ-آن (742 میلادی)

بنابر اسناد تاریخی، این مسجد در سال 742 میلادی و مصادف با دوره حکمرانی امپراطوری تانگ در نخستین پایتخت چین، یعنی چانگ-آن ساخته شده است. سپس بنای مسجد در طول دوران حکمرانی سلسله های سانگ، یوآن، مینگ و چینگ به تدریج توسعه یافته است. این مسجد که در چین به نام «مسجد بزرگ شرق چین» نیز معروف است، یکی از باستانی ترین بناهای تاریخی این کشور به حساب می آید. امروزه درهای مسجد چانگ-آن به روی نمازگزاران مسلمان و همچنین گردشگران باز است و مسجد هنوز پس از گذشت نزدیک به 13 قرن، هنوز کارکرد خود به عنوان محل عبادت را حفظ کرده است. اگر بنای اصلی مسجد و ساختمان های ذیل آن را با هم به حساب بیاوریم، عمر این بنا تقریبا حدود 2272 سال برآورد می شود. دیوارهای مسجد چانگ-آن از چوب منقش به آیات زیبای قرآن پوشیده شده است.

مسجد چانگ-آن

 

3)      مسجد نیو-جی (926)

این مسجد به سال 926 میلادی در شهر پکن ساخته شد. بنای مسجد نیو – جی از بزرگترین و قدیمی ترین بنا های موجود در چین به حساب می آید که معماری اصیل و چشم نواز چینی در آن موج می زند. امروزه فضای 10 هزار متری مسجد نیو – جی به همراه ساختمان های ملحق شده به آن تحت نظارت سازمان میراث فرهنگی چین اداره می شود. فضای داخلی این بنای اسلامی پر ارزش که به عنوان مرکزی عبادی – فرهنگی در پایتخت چین جا خوش کرده، با استفاده از آیات قرآن و تزئینات اسلامی طراحی و ساخته شده است. همچنین قبور «ملا علی» و «احمد بوردانی» نیز با بیش از 600 سال قدمت در محوطه مسجد قرار دارد. گفته می شود این دو از مسلمانان سرشناس زمان خود در چین به حساب می آمدند که در اواخر قرن 13 میلادی وارد این کشور شده بودند.

مسجد نیو-جی

(دوشنبه ۲۲ آذر ۱۳۹۵) ۱۳:۵۹
https://news.masjed.ir/u/hky
اظهار نظر
امتیاز را وارد کنید
تعداد کاراکتر باقیمانده: 500
نظر خود را وارد کنید